sprawię, że mnie pokochasz - rozdział V

Obudziłam się z wciąż zamkniętymi powiekami, mój mózg powoli wracał do życia. Miałam ciężką głowę i jeszcze cięższe powieki. W mojej głowie coś pulsowało, jakbym miała strasznego kaca.
Cholera.
Ciężko podniosłam do góry ręce, masując oczy. Moje oczy otworzyły się powoli, oczyszczając się po kilku powolnych mrugnięciach. Spojrzałam na sufit i na łóżko, na którym leżałam.
Szybko usiadałam. Byłam na łóżku, które nie było moje. Miało czarną pościel. Rozglądając się po ogromnie wielkim pokoju, zdałam sobie sprawę z tego, że wszystko w tym pomieszczeniu było czarne, oprócz ścian, które były oślepiająco białe.
Moja klatka zaczynała się szybko unosić, kiedy ciężko oddychałam. Gdzie ja do cholery byłam?
Mój umysł natychmiastowo powrócił do tego, co mogłam ostatnio pamiętać. Poszłam do Anne, wróciłam do domu, a wtedy… zaatakował mnie mężczyzna. 
Ale nie jakiś tam mężczyzna, to był Niall. Jego twarzy była całkiem schowana, ale nie byłabym w stanie zapomnieć tych lodowo-niebieskich oczu i irlandzkiego akcentu. To był Niall, wiedziałam to. 
Ale… Czemu do cholery Niall miałby mnie otumanić i zabrać mnie tu, gdziekolwiek byłam?
- W końcu się obudziła. – głos zabrzmiał z drugiej strony pokoju. Moje serce waliło w klatce. Wyciągnęłam szyję, żeby zerknąć w kąt pomieszczenia, który był skryty przez cienie rzucane przez czarne zasłony.
Mężczyzna zrobił krok do przodu, zauważyłam jego długie nogi w ciasnych spodniach, ręce miał pokryte tatuażami, włosy w szalonym pół-czubie i oczy, które jarzyły się jak u węża.
- Harry. – wydyszałam
Byłam bardziej zmieszana niż kiedykolwiek.
- Harry, musisz mi pomóc. – powiedziałam, zrzucając nogi z łóżka i robiąc kilka kroków w jego kierunku – Myślę, że Niall mnie podtruł w moim domu. On nie jest twoim przyjacielem, Harry, on jest zły. Z jakiegoś powodu mnie zaatakował. Jestem taka zmieszana. Czemu miałby mi to zrobić?
Łzy frustracji i strachu spłynęły po mojej twarzy. Już się nie bałam, wiedząc, że byłam z Harrym, a nie jakimś zboczonym starym facetem, który chciał, żebym mu robiła za służącą od seksu. 
Ale odrobina pewności siebie, którą miałam, zginęła po odpowiedzi Harry’ego.
Odrzucił głowę do tyłu, śmiejąc się gardłowo, zanim z powrotem na mnie spojrzał, mały uśmieszek na jego czerwonych ustach.
- Bo ja go o to poprosiłem.
- T-ty… - wyjąkałam, mój mózg przeszedł na najwyższy bieg – Co?
- Daj spokój mała, jesteś mądra, możesz to złożyć w jedną całość, prawda? – Harry zadrwił, robiąc kilka kroków w moją stronę. Tyle że teraz ja się cofałam.
Po chwili ciszy, Harry ponownie cicho się zaśmiał.
- Nie? Dobrze, wytłumaczę ci. Niall dla mnie pracuje. Robi wszystko, co do cholery powiem mu, żeby zrobił bez zadawania zbędnych pytań. Chciałem ciebie. Więc powiedziałem Niallowi, że cię chcę, a on mi cię przywiózł. 
Moje usta się delikatnie otworzyły. 
- Harry. – powiedziałam drżąco, moja dłoń zakryła usta – Porwałeś mnie?
- Porwanie to takie mocne słowo. – powiedział Harry, idąc spacerowym krokiem w moim kierunku – Wolę termin ‘wziąć’. Wziąłem cię z twojego domu.
- Co jest do cholery z tobą nie tak? – zapytałam. Nie rozpoznawałam tego człowieka. Harry, którego wcześniej znałam łamał zasady i robił, co chciał, ale nigdy by mnie nie porwał.
- Teraz, kiedy cię mam...– Harry uśmiechnął się szeroko – Nic.
- Musisz mnie zabrać do domu, Harry, teraz. – powiedziałam powoli, gryząc wargę. Nie wiedziałam, jak zamierzałam się wywinąć z tej sytuacji, ale może jeśli mu to przedstawię, pozwoli mi odejść. 
- Scar, wiesz, że nie mogę tego zrobić. Właśnie mam to, czego tak długo chciałem. – zrobił kolejny krok w moją stronę tak, że teraz między nami było tylko kilka centymetrów. Czułam bijący od niego zapach nikotyny i wody po goleniu.
Uniósł dłoń, przejeżdżając delikatnie palcem wskazującym po moim policzku, prawie jakbym była zrobiona ze szkła.
- Czemu miałbym dać ci odejść?
- Nie dotykaj mnie. – zrobiłam krok do tyłu. Oczy Harry’ego pociemniały delikatnie, a jego szczęka zacisnęła się na moją reakcję – Czemu w ogóle mnie chcesz? Rok temu wyrzuciłeś mnie, jakbym była jakimś śmieciem.
- To skomplikowane. – Harry powiedział sztywno, jego oczy spuściły na chwilę wzrok, a potem wróciły na mnie.
- To cholernie źle. – wyrzuciłam, patrząc na Harry’ego. – Zostawiłeś mnie bez powodu, po tym jak powiedziałeś mi, że zawsze będziesz tu dla mnie. Myślę, że zasługuję na prawdę.
- Zasługujesz na to, na co kurwa zezwolę. Zrozumiałaś? Wiesz, co chcę żebyś wiedziała, robisz to, co chcę, żebyś robiła i mówisz to, co chcę, żebyś mówiła. – Harry burknął, zaciskając zęby.
Cały strach i smutek, który czułam przez całą obecną sytuację, został zastąpiony przez furię.
- Jeśli chcesz kogoś, kto będzie robił wszystko na skinięcie twojego palca, idź i kup sobie psa. – wyrzuciłam. Harry uśmiechał się przez chwilę, prawie jakby śmiał się z mojej głupoty, którą pokazałam, odpowiadając mu. 
- Będziemy się razem tak dobrze bawić. – Harry uśmiechnął się, jego oczy zjeżdżały w dół po mojej koszulce. Odepchnęłam jego klatkę piersiową rękami, ale nawet nim nie zatrząsnęłam. Przewrócił oczami, niechętnie robiąc krok do tyłu i krzyżując ręce na piersi.
- Daj spokój Scar, nie tęskniłaś za mną? – zapytał, uśmiechając się i opierając rękę o ścianę nade mną. Nie wiedziałam, czy był poważny czy tylko się ze mną droczył.
- Tak, tęskniłam. Ale mi przeszło. – odpowiedziałam chłodno.
Kłamałam.
- Wróciłem po ciebie. – powiedział, jego twarz była na tym poziomie co moja – Znowu będziesz moja.
- Już cię nie chcę Harry. – powiedziałam, mój głos łamał się lekko – Powiedziałam ci tp na plaży, spóźniłeś się. 
- Przestań okłamywać samą siebie. – Harry odpowiedział, pochylając się i wsadził nos w moją szyję. Kontakt sprawił, że całe moje ciało zadrżało, jakbym naprawdę wibrowała.
Wyobrażałam sobie tą rozmowę tyle razy. Harry wraca i błaga mnie na kolanach, udowadniając mi swoją miłość i krzycząc o tym, jak wszystko było błędem.
Chciałam Harry’ego, bardziej niż kiedykolwiek czegokolwiek chciałam. Tęskniłam za nim każdego dnia.
Nawet po tym, co mi zrobił, wciąż go chciałam.
Ale sprawy się zmieniły. I tak bardzo jak chciałam złapać go i pozwolić mu zrobić ze mną, co chce, nie mogłam. Nie mogłam do tego wrócić, bo wiedziałam, że w końcu Harry znowu mnie zostawi.
Raz odszedł, czemu nie miałby tego zrobić ponownie?
- Mam Woodsa. – powiedziałam. Oczekiwałam, że Harry się wścieknie i nawrzeszczy na mnie albo może mnie uderzy, ale on tylko zaśmiał się. Zrobił krok do tyłu i poszedł w kierunku czarnej szafki, biorąc coś, czego nie mogłam zobaczyć.
- W temacie twojego ukochanego Woodsa, pisał do ciebie cały cholerny dzień. – Harry powiedział w irytacji. Cały dzień? Jak długo tu byłam?
- Daj mi mój telefon. – powiedziałam, kiedy zdałam sobie sprawę, że Harry trzyma białego iPhona w obudowie od Prady. Był mój.
- Oh, ale chciałem przeczytać ci kilka interesujących smsów od twojego ślicznego chłopaka. – Harry zaśmiał się, naciskając telefon. Fuknęłam, krzyżując ręce na piersiach, wiedząc, że nie ma opcji, żebym odzyskała telefon, o ile Harry mi go nie da. Był ode mnie prawie dwa razy większy.
- To nie twoja sprawa.
- Oh, ależ jest, bo zdałem sobie sprawę z tego, że moja Scarlet była ostatnio trochę przebiegła. – Harry odpowiedział.
- O czym ty mówisz? – wyrzuciłam, patrząc na Harry’ego, kiedy on przeglądał moje wiadomości.
- Przeczytajmy twoje wiadomości od Woodsa, dobrze? ‘Scarlet, czemu nie odbierasz?’ ‘Mogę przyjść?’ ‘Czemu nie otworzyłaś drzwi? Co zrobiłem?’ ‘Czy wystraszyłem cię, kiedy zaproponowałem wspólne mieszkanie?’ ‘Powiedziałem ci, że rozumiem, że jeszcze nie chcesz uprawiać seksu. Wiem, że twój pierwszy raz może być straszny.’
Moje serce zapadło się, kiedy Harry podniósł na mnie wzrok z rozbawionym uśmieszkiem na ustach. Byłam cicho, nie wiedząc, co powiedzieć.
- Ostatnim razem, kiedy sprawdzałem, nie byłaś dziewicą. – Harry powiedział, jego oczy wędrowały w górę i w dół mojego ciała – Wiem, bo to ja je ci odebrałem.
Stałam tam, wciąż cicho. Teraz Harry wiedział, że skłamałam Woodsowi, że jestem dziewicą, żebym nie musiała z nim spać, wiedział, że nie kochałam Woodsa tak bardzo, jak twierdziłam.
- Więc powiedz mi kochanie. – Harry rzucił mój telefon na łóżko i złapał moją talię, przysuwając mnie do siebie – Skoro tak bardzo kochasz swojego chłopaka, czemu nie chcesz uprawiać z nim seksu?
- Po raz kolejny, nie twoja sprawa. – wyburczałam, wyrywając się Harry’emu. Podeszłam do drzwi, łapiąc klamkę, ale było zamknięte – Chcę iść do domu.
Harry odwrócił się i na mnie spojrzał.
- Słuchaj! I słuchaj uważnie. Nie idziesz do domu. Zostajesz u mnie, ze mną, na tak długo jak powiem. Nie zamierzam zamknąć cię w pieprzonej klatce lub przywiązać do łóżka, ale także nie pozwolę ci odejść.
- Wow, co za ulga. – powiedziałam sarkastycznie – Pozwolisz mi wałęsać się po twoim domu? Tak bardzo ci dziękuję, Harry. Jesteś taki hojny.
- To zabawne. Im dłużej jestem w twoim pobliżu, tym bardziej przemawia przez ciebie sarkastyczna suka. – powiedział Harry i minął mnie, ignorując moje spojrzenie. Otworzył drzwi, wpisując jakiś kod w framugę. Zabrzmiał włącznik, a drzwi natychmiastowo się otworzyły.
Poszłam za Harrym, kiedy szedł wzdłuż korytarza. Podłoga była drewniana, a ściany czarne i białe. Nic na nich nie było. Żadnych zdjęć, żadnych luster, żadnych plam.
Ciągnęłam się za Harrym, kiedy szedł po długich schodach prowadzących do czegoś, co wyglądało jak środkowe piętro domu. Ten dom był absolutnym pałacem. Był większy od mojego, mogłam to stwierdzić. Pomieszczenia były ogromne, nie żebym mogła się im dokładnie przyjrzeć.
Harry nawet na mnie nie spojrzał, kiedy wszedł do kuchni i otworzył ogromną, stalową lodówkę. Kuchnia miała ogromne marmurowe blaty i wysepkę. Było tam wiele nierdzewnych, stalowych noży, których Harry pewnie nigdy nie użył. 
- Nie jadłaś prawie dwadzieścia cztery godziny, więc potrzebujesz czegoś do jedzenia. – Harry powiedział chrapliwie, przeszukując lodówkę. Zajrzałam tam zza niego. Lodówka wyglądała dokładnie tak, jak sobie wyobrażałam. Było w niej około pięć różnych rodzajów piwa, klika mrożonek i chleb.
- Lubię pizzę. – odpowiedziałam. Rzadko ją jadłam.
- Jesteś pewna? Chciałem zadzwonić do kogoś, żeby przywiózł dla ciebie burgera czy coś. – Harry odpowiedział, odwracając się i na mnie patrząc. Zaśmiałam się cicho.
- Pizza jest w porządku. – uparłam się. Harry skinął, wyjmując ją z zamrażarki, odpakował ją, żeby włożyć do piekarnika. Nasza relacja była dziwna. Był kompletnym dupkiem, ale w tym samym czasie miał przebłyski słodkiego zachowania. A ja nie wiedziałam, jak na to reagować.
Usiadłam przy kuchennym stole, czekając na rozgrzanie piekarnika, żeby pizza mogła się upiec. Harry podszedł i usiadł naprzeciwko mnie.
Patrzenie na niego wydawało się surrealne, prawie jak sen. Minął prawie rok, a teraz widziałam go cztery razy w ciągu ostatniego tygodnia. Nie wiedziałam, co o tym myśleć.
Już go nie znałam i to przez to czułam się nieswojo.
- Zamierzasz coś powiedzieć? – Harry zapytał, przewracając oczami na moje gapienie. Uniosłam brwi. – Gapisz się na mnie, jakbyś chciała o coś zapytać.
- Okej, w porządku. – zgodziłam się. – Zagrajmy w dwadzieścia pytań. 
Harry parsknął.
- Masz pięć.
- Piętnaście.
- Dziesięć.
- Zgoda. – zgodziłam się – Żałujesz, że wyrwałeś się z South Pacific?
- Czy wygląda, jakbym żałował? – Harry zapytał, rozglądając się po ogromnej kuchni. Przewróciłam oczami.
- Podoba ci się bycie częścią gangu?
- Lubię zarabiać kasę. – odpowiedział, ignorując główne pytanie.
- Czy kiedykolwiek kogoś zgwałciłeś?
- Nie.
- Czy zabiłeś kogoś?
- Tak. – Harry odpowiedział instynktownie, jakby oczekiwał na to pytanie.
- Jak wiele ludzi?
- Więcej, niż potrafię zliczyć. – odpowiedział ślepo, w jego wyrazie twarzy nie było ani krzty żalu czy wyrzutów sumienia. Był zimny i bez emocji.
Tego się bałam. Ale czego właściwie oczekiwałam?
- Jak długo planujesz mnie tu trzymać? – zapytałam cicho, spoglądając na Harry’ego spod moich rzęs.
Harry zgryzł wargi, pochylając się do przodu i kładąc przedramiona na udach. Zwilżył wargi i przełknął ślinę, jakby próbował znaleźć odpowiednie słowa. 
- Tak długo, dopóki znów mnie nie pokochasz.
_________________________
@nancy_thewizard

okeeeeeeeej, harry się troche rządzi, prawda? takiego dupka zgrywa i w ogóle żal, nie podoba mi się taki. a co do tych pytań, to myślałam że scar zada mu jakieś konkretniejsze i w ogóle, też tak myśleliście? XDXD

oki, to może teraz wy nas popytacie haha?

ask.fm/damaged_pl

ask.fm/nancythewizard

95 komentarzy - rozdział VI(jeśli się pojawi lol)

będę wam wstawiać gify z fragmentami rozmów harrlet, tak jak autorka hihi

'Skoro tak bardzo kochasz swojego chłopaka, czemu nie chcesz uprawiać z nim seksu?'
'Po raz kolejny, nie twoja sprawa.'

ALE CO MYŚLICIE OGÓLNIE? JA CZEKAM NA JAKIEŚ SUPER MEGA HARRLET MOMENT CHOCIAŻ WIEM ŻE MINIE CHWILE ZANIM COŚ SIE STANIE XD

followujcie ich:

woods

scarlet

harry

ZASTANAWIAM SIĘ, CZY JEST TUTAJ KTOŚ, KTO LUBI WOODS'A :))